Yasak Olmasa Seni Sevmek

sen ve ben ellerimiz ayırır sanki bir uçurum masa örtüsü
ve ayaklarımız uzanır sandalyelerinden uzak kıtalara;
kara afrika gibi gözlerinde kaybolur giderim aç, susuz.
kongolu bir yetim gibi fransızca söylerim seni sevdiğimi;
yasak olmasa, kesip atmasan ben ağzımı açmadan daha.
gölgeleriyle örtünüp saçlarının, dudaklarının kıyılarına uzanırım.

sözlerinin arasına düğümlenmiş tutsağınım ve kıramam
seni de birlikte kırmadan bana giydirdiğin zincirleri.
yasak olmasa seni sevmek, peşinden atlar gelirdim;
hürriyetsiz bir firari gibi köşe bucak saklanıp,
ne kadar puslu ve karanlık da olsa sana çıkan yollar,
canımı dişime takıp gelirdim bilsem de vurulacağımı.

bazen bir yaşamak düşlerim, düşlerini düşlerime katıp,
yüreğimi yüreğine katıp yürürüm kumsallarda özgürce
ellerinin ellerimde kaybolduğu tereddütsüz.
başka kıtalara düşmeden sarıldığımız bir an icat ederim,
yasak olmasa seni sevmek...
sonra hüzünlerimi savururum o kumsallara tütünümü ezip,
başımı öne eğip, yokluğunu yokluğuma katar giderim...