Yasaklı Şehrin Düşleri

Bir kirpik titremesidir hüzün

Kalbin sitemi minik damlacıklar olur

Süzülür yavaşça önce gözlere sonra

Küçük bir çocuğun kirli yüzüne

Gün alabildiğine mavi gönlü durgun

Şarkı söylemek ister

Kırlarda koşmak pamuk şekeri almak

Hatta karnı ağrıyana kadar erik yemek

Baharın ilk ayları güneşe rağmen serindir hava

Ayaklarında naylon terlikler

Üzerinde ince eski soluk bir gömlek

Vazgeçer hayallerinden birden hatırlar

Onun asıl isteği çokça mendil satmak

Ama sahi ya mendilde satamaz bu bayram

Sokağa çıkmak tehlikeli hemde yasak

Mırıldandı kendi kendine

Zaten biz yoksuluz ne yıkanacak suyumuz ne sabunumuz var

Üç beş kuruş kazandığında tek lüksleri sıcak bir çorba içmek

İki kardeşi ve anası

Ah anası hastalanmadan önce evlere temizliğe giderdi

Daha iyiydi sanki durumları

En azından akşamları soba yanar meyve bile yerlerdi

Şimdi anası hasta işe gidemiyor hiç bir gelirleri yok

O ise daha on iki yaşında fazla para kazanamıyor ki

Virüs varmış fena hastalıkmış

Birden ürktü acaba anam damı?

Sonra uzaklaştırdı düşüncelerinden

İçi titredi bu kötü ihtimale

Sahi Belma teyze ananın beli tutuldu virüs hastası değil dediydi ya

Ne tuhaf bir hastalık bu diye düşündü

Zenginlerinde evlerine giriyor fakirlerinde

Sanki çok lazımdı bide salgın

Oysa ne çok derdi vardı soğuk,açlık, çaresizlik

Pencerenin önünde içi geçiverdi hüzünle ağlayarak

Yasaklı şehrin çocuğu düşlere daldı

Güzel bir rüya görüyordu biri kadın diğeri erkek iki kişi gelmiş

Ellerinde torbalar meyveler sebzeler bir sürü yiyecek dolu

Hatta bisküvi çikolata şeker gofret

Gözlerine inanamadı en sevdiği gazoz da vardı

Geçen gün burnuna süt kokusu gelmiş mis gibi canı çekmişti

Aman Allah’ım sütte var!

Gözlerinden yüzüne süzülen minik damlacıklar

Bu kez sevinçle akmaya başladı

Kardeşlerinin neşeli kahkahaları ile uyandı

Rüyasının gerçek olduğunu görünce

Isınmıştı sanki artık üşümüyordu

Kirpiklerinde titreyen hüzün bu kez gülümsüyordu.

Şükran Gülcenaz AYDOĞAN