Yaşam Bu İşte

söz yok yaşamı anlatmaya
kirpiklerden düşen gözyaşı gibi herşey ani..
mutluluk bir anda,acı bir anda gelip geçiyor
yaşam bu işte..
bazı kişiler kozasından çıkan kelebek gibi hissederler kendini
renk renk kanatları olduğnu ve her zaman özgür olcağını zanneder
ama bilmezki
her güneşin batışı,geceyi örter maviliğe
bazen günün sızısı bazen ise neşesi kalır dudklarda
yaşam budur işte..
yılın dört mevsimi vardır
her birinde bürünürsün başka bir şekle
kışın,beyazın içinde kaybedersin kendini
sonbahar,sararan ve düşmek üzere olan yaprak gibi titrersin
ilkbahar,aşka açılan kapıdır,pembelerin morların ayıdır,
yaz ise,güneşin altında teninin kavrulmasıdır
geceleri uzanıp çimenliğe yıldızlarla dertleşmektir
yaz bir öpüştür aslında
dudaklarda tekrarı isteyen öpücük misali
yaşam bunu anlayabilmektir işte..
bazı zamanlar vardır
durduk yere kanına giren
sinsice bütün vücdunu dolaşıp yerleşen
gözlerini daldıran aşkı tadarsın
toz pembe giderken herşey
mutluluk saçarken etrafına
kelime bulamazken ona
meleğim derken
soğuk ayrılığın nefesinin tüylerini ürperttiğini anlayamazsın
kalırsın öyle diz üstü
ellerin koynunda
gitme dercesine bakarsın
ama acıyı da tadarsın
yaşam budur işte..
aynaya bakarsın
ikinci kez baktığında aynı kişi yoktur
mimikler yok olur bakışlar başka anlam kazanır
aslında yaşam aynada gizlenen başka bir kişidir
elinde kalemiyle,görünmezliğini kullanarak
yönetir bizi
..
hep istedim dudağımdaki iki çizgi arasından eksik olmasın gülücükler
ama yaşam istemedi
silgisini alıp sildi sevdiğimi
toprak çizdi aldı koynumdan koydu soğuk taşların arasına
içine ne güneşi koydu ne de biraz sıcaklık
kalbimi boyadı acıyla
yaşam bu işte..
mutluluğa yağmurları yağdırdı..