Yaşam Hanesi

Derler ya yaşam denen şu hanede,
Herkes yaşayıp gidiyor kendince,
Etrafa, çevresine bir şeyler vermekte,
Umutlar özlemlerle yaşanıp gidilmekte..

Dün dünyada vardık yarın ne olacağız,
Bu gün yaşadık yarını yaşayacak mıyız,?
Unutmayalım şuan yıkılmadan ayaktayız,
Yaratana şükürdür budur asıl duamız..

Nice yolları aştık engelleri geçtik,
Her güne yeni günleri yenisini ekledik,
Bazen kendimizi sorguladık niye geldik,
Yaratana kulluk borcumuzu hiç düşünmedik..

Yaratan bize iki göz iki kulak verdi,
Bunca ses ve manzarayı önümüze serdi,
Nimetlerini bizlere güzelce ikram etti,
Karşılığında bu kör nefisle ne yaptı..

Bizlere iki el verdi, iki ayak verdi,
Güzellikleri al güzelliklere yürü dedi,
Bizden birazcık istediği kulluk borcu idi,
Soruyorum kendimi bu borcu ödedin mi?

Dünyaya geldik gidiyoruz işte dönülmeze,
Neden çektiriyoruz kendimize işkence,
Yaratan göstermiş bizlere doğru olan yöne,
Kulluk yapmıyoruz, beklentimiz ne niye..

Ömür sonuna gidiyoruz işte istemesek de,
Önüne geçilmiyor bak hep hükmetsek de,
Son olmadan, gelmeden ecelin verilmekte eline,
Birazcık yaratanı hatırlayıp huzur iste..

Allah en iyisini bilir bu hallerimizi,
İnşallah güzel eyler iyi yapar akıbetimizi,
Kapatmadan dünyadan gitmeden gözlerimi,
Ona layıkıyla kul olmaya nasip eylesin bizleri..