Yaşam Mahkumu..!

Bakışlarda başlayan,
Bakışlarda biten
Bir hayatın hikayesidir bu.
Ölümü özleyen yürek,
Gündüzleri esir,geceleri özgürdür.

Bütün duyguların anası gece
Çıplak bir yalnızlık sunar sessizce
Doğa ise bir tablo çizer
Hayata tutsak ruhumun tuvaline.
Orada tüm renkler birbirine benzer
Pencereme vuran ay ışığına inat
Hepsi simsiyah.

Son hayat kırıntılarım
Dökülür gider gecenin koynuna.
Siyahın beyaza kavuşmasını
Özlemle beklerken
Tüm çirkinlikleri rehin alır gece...
Yaşanmamış duygularımı hapseder koynuna.
Umutlarım Hayatın anlamsızlıkları içinde
Kahkahalarla son bulur gözlerimde.

O an...
Kara toprağın beyaza bürünmüş bedenimi
Hasretle kucaklayışını düşlerim
Ah Keşke dediğim tüm anılarım
Gecenin koynunda avutur beni.
Gün doğmasın isterim her sabah.

Çünkü ben , her gece
Kurarım darağacımı.
Ruhumun derinliklerine.
Celladım olur gururum.
Ve...
Ben her gece ölen
Yaşam mahkumuyum..!