Yaşam Oyunu
I
ağzı köpürdü yine kuşların
gömleğimin düğmeleri karpuz çekirdeği
içine küfür kaçmış akşamların
diş geçiriyor tenime, alnımın çatalındaki aşk
retinam da büyüyor, dibe vurmuş bir sarhoş
bir ney üflüyor ağacından sonbaharı
kavgamızı sayıyor şafaklar
ay çiçeği hâlâ günü batıran şarkısında buz
II
sokak araları kokusu ten
ve hala portakal çiçeği gözlerin
dudaklarımın yakasından öpen yok şimdi
kirpiklerinde bir nehir gibi susuyor sözlerim
kumral bir şaşkınlığı geveliyor içim
ürperiyor yağmurdan sonra sevmelerim
bir daha düşmesin, gölgen yoluma
hiç durmadan sevdamla ezer geçerim
../
Su gibiydi, aktı geçti... Tebrikler👧👍👍👍
Selamlar,
Şiir güzel. İmgeler, cümle mimarisi, ahenk vs. Oturaklı bir şiir. Bir ayrılık anı anlatılıyor. Ani verilmiş kararlar...Birkaç âna sığdırılmış düşünceler silsilesi bu şiir.
Şiire şirk koşmak istemem ancak bir mısra var ki ihtimama şayan:
"bir ney üflüyor ağacından sonbaharı"
sonbaharı ağacından muştulayan, yahut kötü bir haber veren bir ney. Kötü haber değil lakin haberi kötü veren bir ney. Zira ney kamıştan yapılır ağaçtan yapılanına hiç rastlamadım. Dizeye baktığımızda ruhumuza bunu telkin ediyor ney. Kamış ise kapalı tohumlulardan, bir çeneklilere oradan da buğdaygillere koşan bir tür. Ağaç değil.
Cümlelerin, anlatımın, söylencenin dizilişi güzel. Şiir akıyor. Fakat alışamadığım bir nokta ise şu kafiye. Nedense böyle zarif benzetmelerin, kinayelerin demlendiği şiirde kusursuz-mükemmeliyetçi bir kafiye düzeni istiyor müşkülpesent tarafım.
Zira ben şiirde bunu arzularım.
Kirpiklerinde bir nehir gibi susan gözlerim Kumral bir şaşkınlığı geveyelen içim ..
Kutluyorum,
Saygılarımca😎
kumral bir şaşkınlığı geveliyor içim ürperiyor yağmurdan sonra sevmelerim bir daha düşmesin, gölgen yoluma hiç durmadan sevdamla ezer geçerim
8.4 şiddetin de bir finaldi
tebrikler hemşerim emeğin değer görsün.
ÇOK GÜZEL BİR ŞİİRDİ YİNE DEĞERLİ DOSTUM,SEVGİLERİMLE..
Güzeldi. 🙂