Yaşam Savaşı

Sabahın erkenin de gözünü açtığında,
Sabahın o güzel aydınlığında,
Her şey görülüyor eğer bakılıyorsa,
Görürüsün gönül penceresinden ortaya..

Bir avuç insan düşmüş yollara,
İlerliyorlar ufak adımlarıyla,
Amaçları çalışmak karın tokluğuna,
Anlaşılıyor gönül penceresinden bakılınca..

Onların kim bilir ne dertleri var,
Bilinmez işleri nasıl kan ağlar,
Umutları zamanla onları bağlar,
Onlar kendilerini kendileri yaşar..

Umutları var günü yaşamaya,
İşte koşuyorlar oradan oraya,
Amaçları mutlulukları yaşamaya,
Ramak kaldı, dolan gidiyor oraya,

Harap bitap olsa da göstermiyorlar,
Birde iç dünyalarını bize anlatsalar,
Kısa zamandandır ne yaşasalar,
Hep acı dolu yaşanıyor hayatlar..

Unutma sende onlar gibi insansın,
Hiç istemesen de işte buradasın,
Gelip geçici bir zaman için dünyalısın,
Unutma sende bir gün yok olacaksın..

Gel unutma benliğini insan ol,
Sen olursan iyi olur gittiğin yol,
Onların hatırlarını sor destek ol,
Hayatta yapacağın güzelliği kendin bul..