Yaşama Dair

Palmiyeler yol boyu uzanıyordu

ilk görüyormuşum gibi bakıyordum

belki de palmiyelere degil sana bakıyordum.

Akdeniz kokuyordun aslında

ve ben yakınlardaydım duyumsuyordum sesini

suretini görüyordum belki...

devrik bir seyahatti

devrilen saatlerde başlayan ve biten

kaçıştı bir anlamda

uzak ve yakın arasında kalan

adresi senden geçen bir yolculuk benimkisi.

Şarap içmek seninle Ya da hayalini kurmak

yürümek sahil boyu taş atmak denize.

Sonsuz mavilige bakıp

tüm karamsarlık ve yılgınlıklara inat ;

gülümsemek aydınlık günlere.

Yaşamsal bir avuntu bizimkisi

pamuk ipligi gibi

Ya da kuvvetli bir halat tarifini sen yap

ve noktayı koy yerine.

Ama gerçek olan bir şey varsa

o da;

yaşadığın şehirden,

Akdenizden geçmek güzeldi....

AHMET İNCİ