Yaşamak

gecenin yarısında

aklına düşen bir cümledir yaşamak

bazen kederli bazen sevinçli

saçına biriken kar

şiir âlem

güneşe yeltenen

insanları eksilmiş masalar

türkülerde eğlenmek

bir zaman susmak türkülerde

mektup yazmak

yâr yarasına

henüz basılmamış tuzdur yaşamak

sardunyalalara su vermek

çocukların elini tutmak yaşlı gözlerle

düştüğün odalarında hastanelerin

çare aramak kaç derde

özlem duraklarına birikmiş köz

verilmemiş sözdür

koşmaktır bir otobüsün ardından

esen yellere aldanmak

biliyorsun, sürüyor yaşamak

varlığını bırakıp insanın

darlığına, karanlığına mum olmak

yanmak

ağlamaktır gülüp geçtiğine

gülmek bir yasın ertesi

istesen de istemesen de

rüyada gerçekte

hüzünde ve umutta

inatçıdır hep yaşamak

yaprağa dönmek sarı yeşil

dolanmaktır aşk ile

bir şımarık sarmaşık

ayın sessiz ışığında

gidenlere çekilen iç

kalanları uyutmak dizinde

bir damla suyla arınmaktır yaşamak

pencere sakinliği

seyre düşmüşken sabah

kıvrılıp giden yolların en başında

bilmeden sonunu bulmaktır

bir dağa küsmek

bir dağa sarılmaktır ilkyazda

deniz de tutar insanı kan da

mahçup bir edayla yaşamak

resimlerle konuşmaktır yıllar sonra

en çok kuşlara öykünmek

en çok buluttan almak

payına düşeni

el olmak yaşamak

kalem olmak alın yazına

şükredip ekmeğine aşına

bir gülüş için

dövüşe dövüşe ölmektir.

Ocak 2019