Yaşamak

Sustukça ötelenen bir güncedir yaşamak.

Adımların değdiği yerde bekler gibi. 

Sustukça büyüyorsun

Çığlığınla asılı kalmış sesimde.

Unuttukça hatırlamaktan,

Hatırladıkça yaşamaktan gidiyorum.

Nasıl anlatmalı boşlukta asılı kalmayı?

Hala bilmiyorum.

Uçurumu büyütüyorsun göğüs boşluğumda,

Sığınağı olmayan bir liman örüyorum okyanusa.

Ben canan diyorum,

Sen boşluğunda vuruyorsun,

İçreme değen vuslatın sevincini.

Mor bulutlar geçiyor önümden,

Ardında kalıyor bedenim kalbin.

Bir gülce rüzgar şimdi nereden eser,

Nerede diner sağanak yağmuru kalbin?

Unuttukça çoğalmaktan,

Dindikçe ıslatmaktan geliyorsun.

Ahmaklığım belki gökyüzünü şemsiyem saymaktan,

Belki yıldızları adınla anmaktan.

Bi şarkı misafir oluyor gecenin ortasına,

Bir mevsim daha eskitiyoruz yaşamaktan.

Bilmem kaçıncı kez aynı palavrayı koyuyorum sofranın ortasına,

Unutmaktan geliyorum ben seni!

Unutamamaktan.

Çokların azlara mağlup olduğu zamandan.