Yaşamak Bu mu

Sapanların taşlarından kaçmak geldi içimden
Beynimin ortasındaki acılar bana yeter
Varlığında yokluğunu hissettiğim ve yakın olamadıklarım
Canımı yaktılar şimdi
Yıllarca hasret dolu baktıklarım

Günahlarım çok benim biliyorum
En az karaağaçlar ve çamlar kadar
Sevaplarım göz kapaklarımı oynatmaya yetmez
Canım en az ölüm kadar kıymetli

Geceler fırtınalar kadar eziyetle vuruyorlar bedenime
Dalgalar gelip geçiyor üzerimden
Ağırlığını hissetmediğim acılarım kadar çok
Derinlerde kana susadığım dakikalar var
Yüzümdeyse tek yalanım olan gülümsemelerim
Canım kıstırıldı bir köşeye çıkacak yakında
Arkasına bakmadan gidecek
Terk etmenin ve yaşamın olmadığı yere
Yüzün koyun değil sırtüstü yatacak
Başı belli oranda böyükarpalığa bakacak
Kalan olmayacak arkamda sırtımda boşluktan başka birşey yok

Hazineler yapamadım, bulamadım dünyada
Gıpta ile bakıyorum canımın çıktığı ana