Yaşamak Bu Olsa Gerek

Dün, düşümde gördüm seni,
Her yer alevler içinde,
Yada ben öyle yanıyorum...
Ölmek...!
Böyle bir şey olsa gerek...
Sen, bana sırtını dönmüş gidiyordun.
Bense kaskatı vurgun yemiş gibi,
Orda, öylece duruyordum.
Dayanılmaz bir acı saplandı, tam şurama...
Kabzası tenimde bir hançer gibi,
Seni seviyorum, seni seviyorum,
Sözleri düğümlenirken boğazıma,
Nerdeyse kan kusacağım,
Dönüp bakmadın bile,
Gözyaşlarım, sessizce akarken avuçlarıma...
Ölmek...!
Böyle bir şey olsa gerek....
Gözlerimden yanağıma süzülen bir ırmak,
Ve o ırmakta, boğulan koskoca bir hayata dair,
Yaşama ümidi veren hayaller...
Ve sen tertemiz hayallerimin,
Umutlarımın katili...
Damarlarımdaki kanı kurutan,
Yaşama sevincimi katleden,
Duygusuz/duyarsız sandığım,
İki gözümün nur'u sevgili...
...
ve ne mutlu ki...
Her sabah uyandığımda,
Seni yanımda, ellerini avuçlarımda,
O güzel başını göğsümde yatar bulmak...
Ve tatlı bir günaydınla,
Kabuslara son verdiğini görmek...
Yaşamak, bu olsa gerek...
Gülen gözlerinde yeni bir sabaha,
Seninle merhaba derken,
Yine varlığına, oh be diyebilmek..

_____________yorgunkalem...