Yaşamak Deliye Rahat

Yaşamak deliye rahat,
Acemi tecrübelerle sırtıma kondu hayat
Tahammülün bu son raddesinde
Aklım med-cezirlerde
Çengel gibi bir kelime
Takıldı durdu ömrüme
Yalnızlık... yalnızlık... yalnızlık...

Tepeden hep ferman yağıyor
Gitmek mi zor, kalmak mı zor...
Yeminler ettim durdum
Dara düştüm, yeminimi bozdum
Telkinlerle güldürdüm
Evhamlarla ağlattım kendimi
Rahatlarım diye şiirler yazdım
Resimler döşedim dünyama
Kitaplar okudum
Edebiyatıma yeni kelimeler aradım
Flozofik nağmeler düşledim sonra
Gitmek mi zor, kalmak mı anlayamadım

Birazcık prensiplerimden faydalandım
İnsanı anlamak gibi bir konu buldum kendime
Feylosofluğa özendim
Akıl tüccarlığı yaptım çoğu zaman
Hep başkalarına kızdım, hep başkalarına
Nerden bilebilirdim
Değer yargılarım yargılayacaktı bir gün beni

Yapmak istediklerim oldu hayatta
Ama hep yapmak zorunda olduklarım durdu önüme
Dert anlatmak isterken hep dert dinleyen oldum
Kapıları kapadığım oldu kendime
Yürüdüğüm köprüleri yıktığım...
Kızdım, çok kızdım, hatta küfrettim
Neden bir güzelin hayalinde ben yoktum
Hayat bana yabancı, ben ona yalancı
Neden aynaya bakmaktan hep korktum

Umudu sevdirdi hayat
Meğer acı kaderi yudumlamakmış marifet
Yeşeren dalların gölgesinde baharı özlemek
Her şeyin farkında olmak gereksiz
Tedirgin bakışların ardında
Bir parçacık tebessüm aramak yetermiş bazen

Dilerse insan
Her yol mutluluğa çıkarmış
Fakat birazcık deli olmalı insan
Elsiz, dilsiz olmalı
Ne de olsa hayat en çok deliye rahat

Saatsiz Zamanlar Romanının Yazarı