Yaşamak Denirse

Yaşıyorum yine
Yaşamak denirse
Sözler düğümleniyor boğazıma
Ona keza cümleler
Kes sesini diye haykırıyor
Yüreğime acımasız seneler
Dur durak bilmez keder
Dost diye geçinenler
İyide ve kötüde yanımda
Şimdi neredeler
Eriyorum oturduğum yerde
Nefes alamamacasına
Tavan duvarlarını gözlüyorum
Suskunluğum ecel
Durgunluğum ölüm
Diyecek hiç bir şey bırakmıyor
Eli kolu bağlanan sözüm
Acımasızlık ve gam birlikte
Ayyuka çıktılar, bu gece benimleler
Dedim ya vurdu en zayıf noktamdan
Gamsız kelimeler
Elinde olmaması bir şeyin
Ne acı değil mi keşke olsaydılar
Önünü alan yok bu yeisin
Keşke olsaydılar
Yıldızlar manasız artık
Mâniaları hezimetli hayatın
Hadi umutsuzluğu bıraktık
Yüreğimde güneşi doğmuyor kâinatın
Sevda değil derdim
Sadece bir tutam umut
Azıcıkta mutluluk istiyorum
Çok bir şey değil
Lakin her adımımda
Karanlığın içine batıyorum
Yar değil benim derdim
Derdimi paylaşacak yaren arıyorum.
Bugün reva görülen işte bu
Yarın ne gelir bilinmez
Lakin bana bunu reva gören bugün
Gelecek günlerde asla silinmez.

a-n-k-a