Yaşamak Güzel Şey Be Kardeşim

Yine uyandım,
yine sabah
kahvaltım neki?
bir tas çorba
birde dünün artık yorğunluğu.
Olsun be!
yumuldum yinede
umut dolu sofraya
bir mavi
bir maviki
birde
anamın helâl sütü gibi ak
gelin kardeşler
gelin,
hem isotlu bu çorba
çorba çok sıcak.
Oda ne?
tencerede -uzun, kirli bir el-
salt
çorbayı değil
hani
hayatımızı karıştırırya
biteviye,
yani insanlığın -fi- tarihinde
"insani (ama ilkel) zaaflarımızla"
bela kılmışız başımıza
aşımıza.
İşte bu yüzdendir
tuz yerine
gözyaşı ve kan katar aşımıza
kasap vitrindeki et gibi
çengel takar başımıza,
ne ırka
ne cinsiyete bakar
ne gözümüze, kaşımıza
nede yaşımıza.
Her kıtada
acımasızca koşturur atını
ama
inan dostum inan
sonsuza kadar sürdüremez saltanatını.
Tüm yoldaşlar
ve dünya işçileri birleştiginde:
-O-
kendi elleriyle kazacaktır
kendi mezarının en derin katını.
Bize kalan;
Tarihin çöplüğüne
çabucak gömmek
binicisini
ve atını.
-O gün-
gelene kadar dostlar
bilinki, yeryüzünde
her sofrada baş köşededir
"lüpçü hazret"
hep:
«Arslan Payı benim»
der,
hep çeker restini,
çünkü
tüm hayatımıza sermiş postunu.
Aç gözünü dostum!
Aç.
Seni sömüreni destekleyip
yanlış seçme -saf'ını-
sonra, nas gibi yuttururlar sana
«ne yapalım. Kader»
lafını...
Bak!
birden bir uğultu!
dışarda bir ses?
yok yok sesler!
ağaç
bitki
hayvan
hayvanbüs?
kamyon
otobüs
minibüs
insanlar
insan
insanbüs?
dik durup
direnmek varken
teslim olup düzene ve doğmalara
sen kalk
hayata küs?
vay insanbüs!.
Uğultular giderek arttı.
Birden!
bir adam?
pantolonu yamalı
yalınayak
başıkabak
peşinden koşturuyor bir düzine polis
panzer
tank
bak!
etten kemikten değilde
sanırsın,
bomba
gülle atacak bir tank.
Zavallı!
galiba çıldırmış?
yada
çıldırmasına kalmış bir ramak.
Hâlâ öğrenemedinmi?
elmas gözlü -kör tavuk-
çıkar o -at gözlükleri'ni-
şu hayata iyi bir bak:
"İceridekilere" dayatılan;
İşkence
Dram,
dışarıda,
cop
panzer
ve biber gazıyla -ıslatılan-
yaşamak.

1975 / 21:06:2012