Yaşamak İçin Ölmek Gerek

Bak,
Kırıldı yine umutlarım,
Mutluluğa kurduğum saatim çoktan,
Bozulmuştu.
Şimdi çatlamaya yüz tutmuş yüreğim
Ağustos akşamlarında,
Ve kekremsi yaş dökülür gözlerimden
Ve ben hiç bu kadar aç kalmamıştım
Mutluluğa.
Sen hiç Ağustosta üşüdün mü?
Sen hiç sahil boylarında yalnızlığınla bekledin mi?
Umutsuz gelen sabahı.

Şimdi daralan çember içindeyim
Her yanımı sarmış tüm kanunsuzluklar
Ve yeni tabanca almış bir polis
Yaklaşmakta korkak ve titrek adımlarla.

Daha kaç gün sığınacağım
Senden kalan yarıma
Gel son ver artık içimdeki yangına

Sen şimdi yoksun ya
Diyorum ki kendi kendime
Mademki yokluğa, acıya, ve aşka hüküm
Giydi bu yürek
O zaman yaşamak için ölmek gerek...