Yaşamak İle Varolmak

İnsan ya vardır,ya yok.
Ya hiç doğmamışcasına yaşarsın,
ya hiç ölmeyecek gibi her gün
her gün yeniden doğarsın!

Yaşamak için doğmak lazım gelir ilkin
amma doğmak tek başına bir hiçtir.
İnsan ya vardır,ya yok.
Yaşamak ,varlık ile yokluk arasında.
Varolmak ruhun dışında bir yerde
cüzdanın içinde
cebinde
han da hamam da
fabrika da yalı da
yaşamaksa her yerde...

Küçük bir kız çocuğunun taze göğüslerinde
ve delikanlıya genç kızın isterik bakışlarında.
Yaşamak.
Akvaryum içinde okyanusa açılmakta
Japonların sırtına binip Uzakdoğu'da bir yere
işte orada bir yere gitmekte...
Yaşamak...
Bir kağıt ile bir kalemde
gürül gürül akan beyinsellikte
ve sonra
yaratmak
yarattığını sanmak da
güzel olanı
kendi doğrunu ...

Yaşamak ...
Yarin kiraz gibi dudaklarında
sıcacık ellerinde
şöminenin başında boylu boyunca
uzanışınızda...
Yaşamak ...
Annelerin tükenmez sevgisinde
babaların devliğinde
kardeşlerin yoldaşlığında...
Yaşamak...
Varlık ile yokluk arasında
hepsi hepsi toplasan
bitip tükenmez isteklerimizde
(ya da şeytan-i nefsimizde).
Oysa yaşamak ve yaşadım diyebilmek
kefenlenmiş bedenin çok ötesinde.
Yaşamak için insana ruhtan öte
madde gerek önce.
Yaşamak için varolmak,
varolmak için yaşamak,
yaşamak yaşamak işte arkadaş.
Sonuçta olmak ile olmamak arasında
yaşadım diyebilirim demek
ya da yaşadığını sanmak.

Sonra...
Yaşamak varlıklı olmakla varolmaktır,
varolmak da yaşamakla.
Kapının arkasındaki ceketimi aldım
kapıyı ne vurdum ne kapadım
öylece ağır adımlarla
dünyanın başka noktasına
yola koyuldum
varolmak için
yaşayarak şimdilik.
Şimdilik yaşamak varolma amacıyla
nefes almak yarınlara
tüm kadınlar oradaydı oysa
tüm adamlar da
tüm insanlar
yaşasa da varlık ile yokluk arasında.

20 Haziran 1994

(Cezaevi Sonrası)