Yaşamak mı Üstü Nerede Kaldı

Endişeliyim şimdi ölürsem

Burada

Oturduğum yerde ölürsem

Namazsız abdestsiz

Hesabını nasıl vereceğim

Öyle galiz öyle çirkin öyle azgın ki nefsim

Arzuladığım, düşündüğüm şeyler

Oluşmamış çocuklarımı tuvalette bıraktım

İşte lanetlendim

Günahlarım var şimdi sırtımda bir yük gibi

Öyle pis öyle büyük ki

Beni affedecek olan şey ne kadar merhametli ve güzel

Hala hayatta olduğum için şansım var demek

Bana

Aklımı başıma getirecek bir şey gerek

Kılmadığım vakitlerim beni affetsin

Allah ki bizi bırakmayacak ama

Hepimiz cehenneme gideceğiz

Bunu bilmek gerek

Yaşamak değildir bizdeki

Karnımızda dolmayacak bir boşluk var

Taş bağlamışken peygamber

Boynumuzda kim bilir kimlerin ahı var

Yaşamak mı dersin

Çocuk seslerinde değil

Paranın nabzı nerede atıyorsa orada yaşamak var

Oysa vagona verirdik sırtımızı otururduk çimenlerde

Öğrenememişim meğer yaşamayı

Neden herkesin zıttına gider bakışlarım

Her şey bir anda büyüdü gitti

Ben çocuk kaldım

Belki zoruna gidişim bu yüzden

Değil mi ki o beni çok seven dünya

Gövdemi katlanılabilir ve dayanıklı kılan şey

Ne kadardı kirlenmedik oysa

Yaşamak mı dersin

Neresinden bakarsan bak kancıktır dünya

Kahpelik sıçratıp durur üzerimize

Yaşamak vardır elbet ama çocuklar için

Sizin işiniz aşkla

Parayla kadınla

Bende

Bütün çocukları sevecek bir yürek var

Çocuklar

Çocuklar

Yorgunluğuma değen şeylerin başında cıvıldar

Ömer Altıntaş