Yaşamak Tapınmaktır

Sessiz sokaklarda yürüyorum.
Üstümde ince bir şaşkınlık var.
Ayaklarımda kaderin heybetli botları

Yaşlı bir adam köşede
Onun da üstü ince
Ama botları yok ayaklarında
Ayakları yok hatta bacaklarında

Kimsesiz karanlığı yarıyorum.
Dudağımda kısık bir ıslık sesi
Ellerim ceplerimde
Bozuk paraların şıkırtısı

Küçük bir çocuk duvar dibinde
Dudakları paramparça, sessiz
Elleri, delik ceplerinde
Metal kapakların şıkırtısı
Parmak uçlarında

Yaşlı adam ne yapıyor?
Ekmek sırası bekliyor
Yaşamakta herşeye rağmen
Tapınmak için...
Yaşamak yeter bazen

Küçük çocuk ne yapıyor?
Yerdeki çöpleri topluyor
Yaşamakta herşeye rağmen
Tapınmak için...
Yaşamak yeter bazen

Senden gelen herşey için
Tapınıyoruz sana
Yaşamak da senden gelen
Öyleyse...
Yaşadığımız için
Tapınıyoruz sana...