Yaşamak Yalan Derdim Amma

İki minik kelime
Düştendi her biri
Alıp gecemin koynuna
Beyaza martı havalandırıyorum
O koyaklardan
Aklının en akıl almaz tanıksızlığına

Avuntum
Anlar bileşkesi bir gülüş olup
Kanmak sana

Kolay değil elbet
Bilme ve sanma
Cehennemimde açarken ızdırabın gülü
Sığınmak onurdu o vakit
Kandaki gözüm yaşına

Ama bakma
Sen bana yine de bakma
Acıdır tenimin nasır zırhının mahremi
Parçalanmaz öyle
Dokunamaz hiç bir kıyım ve insana dair hiç bir talan
Bu tepeden tırnağa öksüz kalışa

Özlemek nedir
Bilmiyorsun biliyorum
Yüreğindendi o narin gövden
Diyeyim
Tarif olunamayan uzaklardan
Dokunmaktır bir yanardağın seyrine
Ve
Donup kalmaktır ateşteki koynunda

İki düşsel kelime
Isınıyor boğazımda
yutkunamadığım tüm zamanların ahıyla
Yağmur var ama
Aynı martı havalanıyor bak yine bu kıyıdan...


Eksik kalmıştı bilmece
Çocuğum oysa
Oysa gülüşsüzlüğüne küsmelerimin incisiydi
O minik kelimeler
Bak
Yine aynı çiçek
Bilinmeye duruyor
O yarım baharın aklında

Yaşamak yalan derdim amma
Sen vardın hatırda onca...