Yaşamak Zorundaysan.

Çirkinim diye güzele sövmek niye ?
Ağız dolusu söv ,çirkinliğe.
Göreceksin bak sende,
Dönüp bakmayacak hiç kimse.
Çılgın akan ırmağa söv.
Üzerinde köprüsü olmayan nehire.
Başı karlı dumanlı dağlara,
Çığ tuzakları hazırladıysa.
Söv kara kışına,bahtına,fukaralığına.
Söv ana avrat düz git,
Söz etmez kimse sana,
Yolun yoksa gitmeye,
Suyun yoksa içmeye,
Yakmağa ışığın yoksa,
Söv ana avrat gelmişine ,geçmişine.
Fabrikaların bacalarından çıkan dumanlar solduysa,
Bir günün akşamında,
Aşkın kor ataşlara düştüyse.
Bana sorma,söv ana dilinde.
Abidik gobidik demeden
Evelemeden,gevelemeden.
Ben açsam,aşıksam,
Vurdum duymaz bir ülkenin evladıysam,
Ben vatandaş,ben insansam,
Sövki dinsin acıların,
Kapansın yüreğinde kanayan yaran.
Her ne kadar bahtsız vede umarsız,
Bir hayatın ivmesinde,
Yaşamak zorundaysan,
Ve buna katlanabilmek için,
Olmak gerekiyorsa insan.
Sende insan gibi söv.
Bedelini ödediğin bütün sevdaların,
Tutukluluğu devam ediyorsa,
Bir yerlerin kanıyor ve acıyorsa,
Ve uzattığın bütün eller boşlukta kalıyor
Apansız düşlerden uyanıyor,
Kanter içinde kalıyorsan.
Daha ne duruyorsun.
Hayat dediğin bu mecra
Kaldırır bütün sövmeleri,
Ve bütün sövmelere yer ayırmıştır kendince.
Sen dilin döndürdüğü kelme hakkını kullanmaktasın sadece.
16.05.2009