Yaşamaktan Sarhoşluk

sessizce yağar kar, soğuk ve beyaz düşüncelerle
insanın olması korkunçluğudur bu, farklıdır her mevsimde
öyle sessiz yağar ki, bulutlar pusudayken geceye
fırtınalar koparırsın bir damla suda, bir kadeh içkide
insanın dertlenme isteğidir bu ve farklıdır her mevsimde
mevsimlere benzetirim insanları, içimde bir ukte
yaşanmamış düşlerden bitmeyen sevişmelerde
bir tür saklambaçtır bu, insana benzeyen
mahzenlerin içinde

mevsimleri yaşamak kolay
mevsimlerde ölmek zor
kadehimde bir kuş
kadehlerde ötme kuşu
sarhoşluktan kalma
bu nasıl bir hoşluk
ki tüysüz kanatlarımda
içmekten değil de
--yaşamaktan sarhoşluk--