Yaşamda Beyaz Kaldı mı

Ben ışığa, ben sıcaklığa hasretken,
Lekesiz bir aşkla
Yalnızlığın pası çıkar sanırdım!

Gecenin gözlerinde ayrılığı ezberlerken,
Acısı köreltilmiş bir duyguyla
Dost bulunur sanırdım!

Kağıttan bir insan gibi yakaya takılırken,
Alacakaranlık bir sevgiyle
Tertemiz bir aşk yaşanır sanırdım!

Sevgiye aç bir çocukken,
Sımsıcak bir yürekle
Tutsaklığın kıyısında barınılır sanırdım!

Uykunun koyu karanlığında yıldızları sayarken,
Güç kazanmış bir tutkuyla
Vuslatın yolunda ölüm durmaz sanırdım!

Gerçekle şaka arası bir bilinmezmiş yaşam
Odaların duvarından hiç inmedi keder....



17 Aralık 2009 /Ankara