Yaşamdaki Mutsuzluğum

Yaşamın mutsuzluğumdaki boğuluşlarındayım .
Ve yine içimde kendi dünyamda sensiz yanlızım .
Gittin benden ve beni sensizliğin denizlerine attın.
Neden söyle neden soluyor içimdeki tüm evren yokoluşlarda .


Saat kulesinde çanlar gece yarısını vuruyor tam 12 de.
Kalbime ağrılar saplanıyor seni bir başka kollarda düşündükçe.
Çok acıyor sevdam yüreğim çok boğuluyorum nefes alamıyorum .
Seni düşünmediğim ne bir an, ne ,bir gece nede, bir saat yok yok.


Yıktın yok ettin yüreğimdeki umutları bekleyişileri sensizliğinle.
Şimdi övün mutlu ol beni boğuluşlara bıraktığın dünyamda övün.
Bir enkaz yığını içinde savrulmuşum bir köşede sensiz vede çaresiz.
Düşlerimde sen denizin mehtabı vurduğu yerde yine sen varsın .
Bana el sallar gibi hayelin kol geziyor gözlerimin önünde ve o bakışın.


İşte benim yaşamdaki mutsuzluğumun kayboluşlarındayım bu gece.
Yastığımda sen yoksun nefesin yok ılık ılık hisssettiğim ah ah.
Kavonoz dipli dünya benide boğdun en sonunda yokoluşunla beraber
Bir beni onsuz bırakmasaydın ya; revamıydı bana bu acı ve elem bana.

İşte şimdi ben yaşamdaki mutsuzluğumun kayboluşlarındayım
yokoluşlarındayım evrenin bu köhne kentinde.


NURAY SARIŞEN...................29.08.2012