Yaşamı Duyumsamak

yağmur yıkıyor kenti
saçak altlarına kadar
önce usul usul
ardından oluk oluk akıyor
mazgallara çamurlu sular

pırıltısı gözalıyor
arnavut kaldrımlarının

sonra diniyor
sessizce

en çok
güvercinler memnun
nemli de olsa
küçük bir çocuğun
avucundan serpilen buğdaylara
Konak meydanında
bu sabah....
....

bu sabah
yaşamak;

bir yağmur sonrası
gökkuşağı altında
dinleyebilmek
doğanın şarkısını

yeşile giyinirken
ovalar
bağlar
sırtını dağlara yaslayıp
ciğerlerine çekmek
iğde kokusunu

martıların
denize karışan seslerini
duyabilmek

kapayıp gözlerini
maviyi katmak
renklerine
hayat tuvalinin

yaşamak;
_kentin betonlaşan ruhunu
ve bin yıllık pasını
yıkması yağmurun_

ve
doğurması doğanın kendini
yenilemesi
yüreğime dolması
doğması yüreğime...

yaşamak;
bu sabah
Konak meydanında
bütün güvercinler doyarken...