Yaşamımın Anlamına

YAŞAMIMIN ANLAMINA

Sevdin ha yarım asırlık bir çınarı.

Yıllardır esen yel kırmıştı,
Yağan yağmur çürütmüştü,
Ya o kardan sonraki donlar, ayazlar,
Bir bir kırmıştı dallarını.
Sevdin ha, sevdin de ne oldu, bilirmisin,
Çınar sayende yeşerdi,
Sayende çürüyen dalları filizlendi,
Ve baharı bile beklemeden,
Çiçekler açtı öbek öbek.

Yapayalnız, dosttan uzak geçmişti yılları,
Sevmişti, çok sevmişti herkesi.
Her sevdiğinden yiyince kazığı,
Arkadaş, dost, sevgili kalmamıştı.

Seni tanıyınca, bir ümit daha,
Evet, bir ümit daha, sarılmıştı sevdaya,
Ya bu sevda da yalan çıkarsa,
Ya bu sevda da ağlatırsa,
Boş ver, nasılsa ölüm yakındı,
Aldırmadı ve son şansını denedi.

Bir gün tuttu sevdiğinin elinden,
Titreyerek, ama heyecanla.
İyi ki tutmuştu, iyi ki öpmüştü o eli
Allahım o ne sıcacık eldi,
O ne coşkulu yürekti,
O ne güzeldi, ne güzel.

Ve şimdi aşkım,
Ve şimdi, sayende,
Yeniden başladı yürümeye,
Daima el ele ve daima ileriye.

Sevdam,
Aşkım,
Bitanem,
Çok sevdin o çınarı, kendinden de çok.
Bilmezmiyim gözlerindeki nuru,
Bilmezmiyim kalbindeki sevdayı,
Bilmezmiyim elinin sıcaklığını.
Nasır tutan elleri sen yumuşattın,
Sen uyumadın sabahlara dek,
Düşündün sevdanı, acaba değer mi diye.
Sana söz, değecek, bak gör, değecek.
O da seni senden de çok sevdi,
Ve ölene dek daha da çooooook sevecek...

16 05.2006 Yaşar KOPUZ.İst.