Yaşanilasi Hayat

Güneşin ekilip yıldızın biçildiği bir zamandı
şimdi çook iyi hatırlıyorum...
Büyümeyi öğreniyordum çocukların dilinden
bir seni bıraktım yürek olarak içimde
bir de aşk vardı tenimde galip saydığım

bir tek seni büyütebildim dost gecelerin üstünde
sevdanın adı geçtiği her yere adını yazdım
yalnızları oynadığım bir gündü o gün
zindanlar mahkum etti,ben bir tek sana susadım

yokolmak istedim karanlıklara karışıp
en cesur şarkılar gibi bir mevsimlik olmalıydm
yalnızlığın ve aşkın bahçresine açıldı gönlüm
gezip dolaştım tüm gün boyunca
bildik bilmedik ne varsa unutmalıydım
sadece ellerini tutmalıydım uzattığımda ellerimi
gözlerini gözlerinde bulmalıydım her an

oysa hep boşluğu kucakladım sen diye
zor geldi hayata bir kişilik kavgam
ölümden birşey umsaydım çoktan ölürdüm
bir koşabilseydim yalınayak uçurumlara
yada bir uyanabilseydim turuncubeyaz düşlerimden
belki daha bir başka severdim yaşamayı

içinde kırılganlıklar olmayan bir mektuba gizlenirdim
bölerdim gündüzü,bölerdim geceyi,bölerdim herşeyi
bir tek seni tümlerdim yüreğimde
sevinçlerini toplardım,gülüşlerini çarpardım
hani aşk birşeyleri paylaşmaktır ya
en azından paylaşırdım acını acıma katarak

ayrılan kalplerin iki şahsıydık
oysa hep sana yazardı kalemim
mısralarım senin için dökülürdü dilimden
hep yarım kalan bir şarkı oldun dudağımda
söylediğim ama hiç ezberleyemediğim
ben seni hiç yarım sevmedim
çünkü yaşanılası şeyleri yaşadık hep
ve ben yaşadıklarımı yok sayamazdım
ben seni hiç yarım sevmedim
çünkü kolay olmuyordu birşeyleri paylaşmak
ve ben paylaştıklarımı iki kelimeye sığdıramazdım

hep gerçekçilik aradım sevdalarda
bir başıma bile kalsam kalabalıkta
hep barış için savaşanlardan oldum
çünkü doğruluk sonsuzluğun güneşiydi
nasıl olsa birgün doğacaktı
ben sensiz hiçbirşeyde yoktum