Yaşanmayan Eylül

Gecenin tadına vardım
Yalnızlık diyarındayken
Başıboşluk sarhoşluğunda
Eylül'ün dolunayına güvendim
Uyandığımda...
Her şey gitmişti

Sen gitmiştin
Ay hüznüyle beraber gitmişti
Yıldızlar göçüp gitmişti
Karanlığın fedaisi gitmişti
En önemlisi ise
Eylül gitmişti...

Yeniden doğamadan
Divanına katılmadan
Suyuna kanmadan
Aşkıyla yanmadan
Gündüzleri yaşanmadan
Eylül gitmişti...

Bana kalan
Eylül uykusuna yatmaktı
Belki ona ulaşabilirim
Kim bilir belki de
Bir eylül gecesine doğabilirdim

Çırılçıplak bir beyinle

Hayata bağlanarak

Ve kendime ağlayarak

Eylül'ün kucağına düşebilirdim