Yaşarken Ölmek...

Senden önce gülerdi gözlerim,
Ağlamayı sen öğrettin.
Gerçeği söylerdi hep dilim,
Yalanları sen öğrettin.

Sevda çiçeği toplardı ellerim,
Dikenleri sen öğrettin.
Aşk şarabı içerdi bedenim,
Zehiri sen öğrettin.

Herkesi dost bilirdi kalbim,
Düşmanlığı sen öğrettin.
Sevgiye dairdi bütün hislerim,
Nefreti sen öğrettin.

Batmazdı hiç benim güneşim,
Karanlığı sen öğrettin.
Yanımdaydı her zaman sevenlerim,
Yalnızlığı sen öğrettin.

Yaradan'dan başka Rab bilmezdim,
Kula kul olmayı sen öğrettin.
Kırılırdı ama bükülmezdi belim,
Riyakârlığı sen öğrettin.

Umutla doluydu her nefesim,
Karamsarlığı sen öğrettin.
Sen oldun benim Azrail'im,
Yaşarken ölmeyi sen öğrettin...

01 Kasım 2008 29 şiiri var.
Yorumlar (4)
  • 16 yıl önce

    Tezat örgüsüyle süslenmiş ne güzel bir şiir.Kutlarım.

  • 16 yıl önce

    tebrik ederim..yaşarken,severken,ağlarken neler öğreniyoruz değil mi?

  • 16 yıl önce

    Kaleminize sağlık güzel bir şiir olmuş ama kula kul olmayalım kardeşim selamlar

  • 16 yıl önce

    👍keşkeler olunca insan her seyi yapıyor öğrenmesek keşke insanların öteki yüzünü hep temiz kalsalar iç dünyamızda keşke aşk acı bir tat vermese bitince bitişlerde başlangıçlarda bizler için tebrikler😙👍