Yaşarken Yazmaktır Yaşam

Biz kaçak çayı,

Namluların kızıl ateşinde, kaynatılıp,

Mayınlı topraklarda yudumlayan,

Toprağın tohumunun filiziyiz.

Hani;

Kurumasın diye,ellerine sürdüğün kremlerin,

Yumuşaklığının, doyumsuz anılarının bile,

Doyum verdiğini yaşadın mı?

Bir sıçanın bile;

Bazen en büyük usta olabileceğine şahitlik ettin mi?

Peki ya Yaşamadan; atıp tutmanın ,

Yaşanmadan yazmanın,

Tuzsuz bir çorbadan farksız oluşuna,

İliklerine kadar, şahitlik etmenin,

Soğuk ter taneciklerinin teninden kaçıp,

İnsanoğlunun ayakları altında kalmayı, kabullenip, kendilerini boşluğa bıraktığını ,

Ya dizlerim yada dirseklerim,

Bazen de iki yanımda benden şikayetçi.

Kimi anlarım akrep yelkovana takılı kalır, geçmez.

Durur zaman,

Yokuş aşağı olunca; avuç ve dizlerime düşer gücüm,

Sarılırım, uçurumun kenarından kurtarsın diye,

Gebe kalırım...

Yokuş yukarı dirseklerim taşır beni..

Bu kez kollarımın minnetine düşerim,

Beni yukarılara çeksin diye…

Korkum canımdan değildir,

Zalimlerin kaybettiğini, görmeden gideceğimdendir.

Ha bir ekmek az..

Ha bir Yudum su fazla…

Yaşam Minnetsiz olmuyor Güzelim.

Yaşam denen şey Zamana bağlıysa...

Zaman herkes için varsa,

Bir de O kişi sevdiğinse hissetmemek mümkün mü?

Sen; hiç geride bıraktıklarının acısının,

Kavuşacaklarının sevdasını ezip tarumar eden ezikliğini Yüreğinde yaşadın mı ?

Peki; oturduğun ,deri kılıflı koltukların, yaylı yatakların esnekliğinin korkusuzca rahatlığını..

Kanalizasyon çukurunda nöbet olma anı olmaya değiştin mi?

Kokunun bile, irade karşısında, pes edişlerine,

Baş eğip kenara çekilmelerine şahit oldun mu?

Veya içinde can bulan,canlıların, yaşam heyecanına Şahit olup .

Kendine kumandan seçtin mi?

Keçi İnatçılığının, lağım faresinin,

Yaşam savaşındaki telaşı karşısında pes edişine şahitlik ettin mi?

Suyun; bir yaşam çeşmesi,

Kayan taş tanelerinin birbirine çarpıp, Paramparça oluşlarına şahitlik ettin mi?

Kırılan kafa değil..

Kol değil..

Beden değil...

Umut evet umut olunca kırılan..

O zaman yenilmenin, gerçek acısına,

Yenilmenin acısının da Azraile yalvarmanın soğuk yanını hiç ama hiç tattın mı?

Umudun;adres, mekan ve zaman sormamasının,

Umut için Yaşam olduğunu...

Umudun olduğu yerde,

Yenilmezliğin sonsuz duygusuna şahit olmanın,

Sınırsız cesaretini, yaşamanın şerefini,

Yaşamanın şerefine nail olanların önünde ezikliğini yaşadın mı?

O zaman ;

Yaşam; sıradanlığını kaybedip, 

Ölümsüzlüğüyle varoluşuna gebe kalır gözüm.

Gebe kalır gebe kalır gebe kalır.