Yaşı Kırkı Geçkin Bir Kadın

ergen bir esmer/on dördünde
Nisan yağmurlarının ıslaklığı
saçlarının kalın örgülerinde
annesinin fesleğen kokulu parmakları
gezinir henüz billur yüreğinde
saf ve temiz
doğa ana,
sert rüzgarlarla, kasırgalarla
bu nilüferi, lütfen ürkütmeyiniz

ve o ilk kıpırdanış
taze bahar
taze tomurcuk,sanki yeniden doğar
ve işte deli yağmurların
çılgın şimşekleri çarpar yüzüne
beklediği masal kahramanı
o ilk erkeği
efsunlu bakışlarıyla, bir yaz gecesidir
sevdiğinin gözleri
sıcacık sevgi dolu içten
kalbine çakmıştır,ışık saçan direği
gördüğü önceleri
babasının şefkatli kolları
güven dolu sözleridir onu inandıran
lakin kalkınca o sis perdesi
kaybettirir içindeki aşk'a olan hevesi

ve eylül hazin bahar
güz sancısıdır otağında
her biri saç telinde, talumar
hafızasına kazıdığı
adam'ın sert bakışlarındaki öfke
ve yüreğinin tek tesellisi
babasının bakışlarındaki şefkatidir kadına yadigar
kaderin çatlattığı o çizgiden
boynuna taktığı yüz görümlüğü
bahar çiçekleri dökülürken
şimdi boynuna dolanan kalın yağlı bir halat
her bir burgusu ızdırapla dolu bir devir
ve içinde kezzap dolu bir zehir

intihara gebe hep kadındır ve ölüme hep yakın
ve hep babasıdır annesinin,
fesleğen kokulu parmaklarından aşk içerken şükreden
ve tek müşfik yerdir o mezar
üzerinde otlar bitse yarasalar leşlese bile
yaşı kırkı geçkin bir kadın
tavaf eder ölümsüz ruhlarına
çünkü vefadır senin diğer adın.