Yasın Perdelediği Sesler II

/göz dergâhında oturmuş
güz beklerken
aşk kıymeti eksildi göğsümde
ya bir ses ver ya da bir nefes.../


ney


bir melek düşün
geceyi kıpırdatmış yörüngesinden
süzülen ay ışığından
damlayan karanlığa hükmeden
öpülmemiş bir dudağın uçuğunda
alevlenen hasretin tınısıyla
bir melek düşün

yerle yeksan tüm günahlar
serilmiş bahtımdan daha da kara bir bedene
ney'den dinledikçe içimizi
katlimiz hep eleverir kendini
terkedilmiş ellerimizden
kaç şehvet uçurduk o nefesle
kaç hevese gebe

bir şems vardı
uğradı hatırasına
süründü bir mahcup rûminin
topladı eteğindeki şiirleri
görünerek şems'in
kömür karası yürek yarası aynasında
bir şems vardı

uzaklığın bir sonraki adımıyla irkilen acılar
yokluğuyla ağır düşer
düşünle şekillenmiş bulut kırıklarına
semâya dönüşen bir çift gözdür oysa aşk
döndükçe mevlâya
dökülürüm yıldızlar asılı boynundan
dökülürüm cenneti âlâ koynuna

bir kul sesi
uçsuz söğütlerin gölgesinde
bucaksız terk edişler güneşini doğurmuş
sokak lambalarının ölümümü aydınlattığı
yemin billah çığlığıyla
içimde yasın perdelediği sesler
ki
ney'dir
şah damarına yakın olanın fısıldadığı kul hakkım
.
.
.
neydi de aşkın
hakkım olanı alamadım...

alicengizoyunu
(...sen neydin de, sesini duymak için kalbim ve ben bu kadar bekledik...?)