Yaşıyorsamak

Gözlerimi açtığımda bir sabah
Neden doğduğumu düşünmeden
Tertemiz havayı koklamak isterdim
Boğulup kalmış olmasaydım şehrin bir köşesinde

Bazen bir bilet alasım gelir hatta
Yolun yarısında inmek
Hiçbir insan kalabalığının yaşamadığı bir yerde
Doğrudan ağaçların ya da tarlaların içine dalmak için

Hatırlatır sonra masanın üstündeki notlar
Kapıda asılı giysilerim
Çantamdaki kağıtlar
Takınmak için bütün ikiyüzlü davranışlarımı

Devam etmeliyim yine de birlerinin dediği gibi
Birbirimizi tekrar edip, galibiyetlerimiz ve yenilgilerimizle
Kocaman bir sürüden başka bir şey değilken
Yaşamalıyım işte hep birlikte kaybettiğimizi reddederek

Hepsinden daha acısı ise
Olmak için doğduğum insanı hiçbir zaman tanımadan
Ya da ona bir tek nefes aldıramadan
Öleceğim bir gün, bunu bile kendi kendime yapamadan