Yaşıyoruz Hayatı

Öğrenerek yaşıyoruz hayatı
Eski resimlerinden.
Son sözü söylüyor bize hep
Geçmişteki vakit
Gelecek olan varsa
Bilinendir şimdiden
Geleceğe ulaşmaksa beklemektir hayatı
Sanki ne olacağını bilmeden

Unutarak yaşıyoruz hayatı
Kırarak, vurarak ve ezerek geçtiğimiz yerlerden
Bugün olan yarın yok oluyor
Yarının varlığı
Bu günden soruluyor
Gece güneşi siliyor,
Güneş geceyi.
Yitirmek oluyor her lahza
Yitirmek oluyor son söz.

Saygısızca yaşıyoruz hayatı
Tüketerek her saniye elimizdeki varlığı
Alıp verdiğimiz nefes
Alın teri, umut
Hepsi yalan diye kalıyor
Ve susmaktır hep konuşmanın ardı
Konuşmanın ardı susmakla kalıyor.
Gidilen yerde kalınıyor,
Kalınan yerden gidiliyor.

Umutlarla yaşıyoruz hayatı
Kurduğumuz dünyaya yıkıp
Yeniden kuruyoruz,
Verdiğimiz sözü unutup,
Yeniden veriyoruz.
Sorduğumuz soruya cevap ararken
Kendimiz unutuyoruz

Bakmakla yaşıyoruz hayatı
Oysa baktığımız resmi görmüyoruz.
Görsek de korkmuyoruz baktığımız yerden
Emin değiliz kendi çizdiğimizden.
Eminsek bile yeniden başlıyoruz
Kaldığımız yerden.

Tüketerek yaşıyoruz hayatı,
Unutmak da zaten bunun bir parçası.
Umudu, sevgiyi, acıyı, çileyi
Ve yine tüketiyoruz elimize geçen her şeyi.
Kalsa dahi elimizde var olan
Onu gelip alıyor zaman.

Ne için yaşıyoruz hayatı?
Hayat aslında her şeyin başlangıcı
Ve de bir sözün son tümcesi değil mi?
Aslında ölüp gitmek,
Bir acıyı dindirmek.
Onlarda hayatın bir parçası değil mi?

Hayat bu öldükçe yaşanılan
Ve yaşandıkça tüketilen.

NE İÇİN YAŞIYORUZ HAYATI
NE İLE YAŞIYORUZ ?...