Yavrum

Sen,yavrum sen!
Birgün büyüyeceksin,
O gözlerinin ışığı,
Sözlerinin sevimliliği,büyüdüğün zaman
Büyümenle oran,
Onlar da kaybolacak.
Sen,yavrum,bebeğim,
Gülüm,tatlım,balım,
Sen,
Büyümesen
Yahut hep aynı kalsan,
Hep saf ,tertemiz.
Büyüdüğünde İnan,
İnan o eski berraklığın
Kalmayacak.
Menfaat dünyası bu yavrum,
Menfaat...
Yüzündeki renkler ve masumluğun
Çevrene göre şekillenecek.
Belki kimseye ihtiyaç duymayacak
Kadar,bencil olacaksın
Filhakiki dünya teknesinde
Yoğrulacaksın.
Masumluğundan eser kalmayacak,
Dünya merdanesinde,
Dönüp duracaksın.
Yavrucuğun,sakın!
Büyümek için acele etme
Biz büyüdükte ne oldu sanki
Pamuk gibi yüzümüz,ellerimiz,
Kalbimiz,ruhumuz,benliğimiz
Döndü harabeye.
Onca yol gittik
Hala da gitmekteyiz.
Türlü hanlarda kaldık
Türlü kervanlara takıldık
Yalnız geriye baktığımızda
Bomboş,hiçbirşeyi yok.
Sense yavrum,güzelim
Görünüşte bir amaçsın,
Bizim gibi geçmişlerin.
Ama büyüdüğünde
Hele karşılaştığında gerçeklerle
Amaçmış ,gayeymiş hiçbirşeyi,
Görmeyeceksin bu dünyada
Çünkü maddi cihetle yok
Hepsi geçici.
En iyi yer şimdi
Bulunduğun yerdir
Sen yavrum sen,
Ne olur hiç büyümesen.....