Yaz

Bir daha temmuzu yarasıyla göndermeli

Yazı selamla omuzlarından

Gidiyor anılara kol kola bir yaz kalabalığı

Bir hafif dokunuşla görüyorum yazı
Ah, devinince mendiller yorgun unutkanlıklara
Gözünün gölgesini taşıma yüzümden

Beyaz şapkalıdır yaz, kollarıyla geniştir

Ağaçlara tutunuyor gün ışığı
Bir uzak mektup kalıyor yazla sonlarımızda

Derelerin alın teriyle kuruluyor tarlalar

Sen bulaşınca soluğumun rüzgârına
Yaz, iki eliyle incecik düşler işliyor gökyüzüne
Yollar unutmaktır kırlarda

Yazın yakınlarında ağırdır söz

Uç veriyor bir kadın bahçedeki çocuklardan
Gidiyor yaz tozlu adımlarıyla

Yazın yüklü olduğu kuşların gündeminde

Harmanda işleniyor yazın tarihi
Meyvenin ve bilincin yürek kuvvetiyle

Sabahın kemerinde bir hoşsun bir çoğalmış

Beyaz şapkalıdır yaz, sesiyle uzundur

(Akatalpa, Eylül 2010, Sayı 129)