Yazdığımız Mektuplar

her yanıma saçıldı yazdığımız mektuplar
tam ortasında kaldım ağlayan bitmelerin..
gözlerine tutuklu aşkım,
kan kaybediyordu durmadan
soluyordu odanın boşluğunda yürek ateşi
yankılanıyordu feryatlar içimde virane..
başbaşa kaldım sıradan nöbetlerin,
ölümsüz hasretlerinde..

güvendiğim dağlara mevsimler uğramamış,
mavi bir kırlangıç uçmamış üzerinden meğer
uçurum sevdamıza nisan yağmurları yağmamış
çiçeklerimize konmamış meğer renkli kelebekler,
evimizin kuytusuna uğur böcekler..
bir hayal dünyasıymış meğer bilinç altında yaşadıklarım
pembe bir rüyaymış..

oysa!!
bir yalanamı sarılmıştım aşk sarhoşuyken kollarında
yazdığımız onca satırlar kim içindi karalarken
beklerken vuslatın en mesut yollarında sevinçle,
yabancı bakışlarla mı karşılayacaktık sevgimizi
başlatmadan mutluluk serüvenimizi,
kıracakmıydık yarınların kalemini
nedensiz susumaların adresi mi olacaktı aşkımız
hüzün duraklarında böyle çaresiz mi kalacaktık...

yakıyorum bütün yazdığımız mektupları
küllere gömüyorum başlamadan..
elveda sevgili !!
bundan sonrası yok zaten...

a.a.