Yazık

Sensizliği, yokluğun direnişine benzetiyorum,
İnatçı bir davetin karşılıksız çıkması gibi bir aşk işte,
Hani cevapların değil de, soruların sıfır aldığı bir sınav düşün.
Kolay olmuyor işte,
Çünkü bazen sorulara çalışmalıdır insan.


Sen aslı oldun aşkın ama ben bir kerem bile ilan edemedim,
Sen şirin bir parçası iken şiirin, i kalırdı bana bir tane kala kala.
Fer hatlarım dolardı inan bana.


Pay yapamadık biz hayatı,
Ve ömür artık paydasız ama işte paydaşız, ne yazık ki faydasız.


Dolmazdı yerin çünkü çok derin.


Halbuki bizi de yazabilirdi şair,
Demek yerine Zühre ile Tahir.
Onlar yazıldı da ne oldu doğrusu,
Onların ki müthiş bir devirdi o kadar.
Aşıklar kim bilir kaç kadehi devirdi onları anıp,
Kendilerini onlar sanıp...


Leyla çaresizlikti tabiben,
Mecnun'dum tabi ben!
En tabii duyguydu aşk.


Belli değil solu da sağı da,
Aşık ne yazmış bir kağıda,
Ve Leyla sağırmış,
Sığar mı hiç ağıda,
Kaderler de istenmemiş ağları da, ağlarım da.


Ve biz de yazılabilirdik,
Yazılsaydık, yazılı sayıldık ama,
Oysaki ne yazık?


12 Şubat 2011
Cumartesi 01:00