Yazılamayan

Durgun sularda yakamoz
Sandalın bordasında efsunlu bir düş
Dizlerimde sonsuz uykusu yorgunluğumun
Yetimin dudağından dökülen gülüş

Anasının memesinde uyuyan bebek
Gözyaşlarımın yuvası nasırlı avuçlarım
Kıvrımları uzayıp giden çizgileri yılların
Bir yaramazlık ertesi kesilmiş ten
Gönül kırıklarını saklamayan yen

Kırlangıcın taşıdığı saman parçası
Bir martının suya değen narin kanadı
Yıldız tozlarına buladığım düşlerim
Yarım yamalak sancılı gülüşlerim

Kışın ortasında adam boyu kar
Ellerime yabancı yeni bir bahar
O bilmeden saplanan ok yüreğime
Yıkılmış hayallerin artçıları bazen
Hüzünle savaşan Don Kişot yanım

Her gece arşınladığım şehrin izbe sokakları
Uykusuz gecelerimin yalnız sabahları
Uğruna fal baktığım tüm papatyalar
Nihavent bir bestede özlenen yâr
Zindanların soğuk nemli duvarları
Gençliğimin yıkık dökük surları
Yoğurtçu Nazım'ın tiz çıngırağı

Zorlanarak olsa da aldığım şu yarım nefes
Son bir defa hayra yorduğum rüya
Esip geçerken beni de götürmesini umduğum rüzgâr
Uzak diyarlara göçerken özendiğim kırlangıçlar

Yârenim olduğunun farkındaki kalem
Ona ram kâğıt
Güneydoğu'da bir ananın dilindeki ağıt
Dertlerimden kaçıp sığındığım bu ıssız liman
Mutluyken kurulduğum yıldız tozundan yalancı tahtırevan

Yazdığım yazamadığım bütün dizeler
Aynalardan yansıyan o mahzun yüzler
Yokluğunda nârına yandığım dilber
Gecemi aydınlatan büyülü kamer
Manalı gözlerinde bazen bir işve yosmanın
On bin yıllık ezikliği kaldırımların

Kayalarla sevişen dalga
Avluda süregelen kederli volta
Tarifinde böyle naçar kaldığım
Yarama merhem diye çaldığım
Kulaklarımda yerleşik maziden bir ses
Bülbülün tıkıldığı o altın kafes

Takvim yapraklarında bekleşen günler
Cezaevi yalnızlığında geçen mevsimler
Ellerime teğet uçan şu renkli kelebek
Dudağımda bekleşirken vurulan tebessüm
Sazım bestem makamım sözüm
Saydığım sayamadığım dün bile şiir
Anlatamam seni kelimeler az bana şiir.