Yazıyor

Acep gönül mü mahzun ki, kalem mi lâl yazıyor?
Tarihler nice zamandır, bir hazin hâl yazıyor.

Koçyiğitler gülbank çekip, zafer müjdelemiyor?
Mehter zil-zurna ağlıyor, kösler melal yazıyor.

Oysa ezelden beridir, ey Türk! Levh- i mahfuzda:
'Nasibin bir kızılelma, durma gel al!' yazıyor.

'Sen ki malik-ül cihansın, evlad-ı fatihânsın,
Arz senin hâk-i ecdâdın sana helal.' yazıyor.

Uçmağa varılan günde, meydanı saran ünde,
Üç kıtada, Türk mühründe, lafz-ı celal yazıyor.

Fetih gönüllere hicret, mânâda medeniyet,
Onu da en şanlı millet, nazlı hilal yazıyor.

Tekbirleri gökkubbeye işliyor minareler,
Bâki kalan emareler... Sanki Bilal yazıyor.

En sevgili sevgilinin, mübarek gözlerinden,
Bu hasreti ta derinden ab-ı zülal yazıyor.

Kalmadı hanlar, hakanlar, unutuldu destanlar,
Göçüp gitti kahramanlar, asrı Zilal yazıyor.