Yazmak Diyorum Azizem

Kapanan yaralardan yazmak
Hep bir acıyı doğurur güne
Biraz senden içeri
Biraz benden gideli
Saki bir aşk ile değil azizem
Sufi bir özlemle sevmeli

Ana sütüne memleket katılalı
Sen bir vatan parçasıydın ebeden
Ben oluk oluk vaveylaydım çok ötelerden
İkimiz bir şairin deyişinde noktalandık bilmeden
Neydi o dizeler
" Korkar olduk artık 'seviyorum ' demeye..
Kimi sahiden değiyor sevmeye,
Kimi ise pişman ediyor insanı sevdiğine. "

Yazmanın tuzuna banılalı yıllar oldu
Daha çocuktum o zamanlar
Komşu kızıydı ilk öptüğüm
Bizim sümüklü Fatma ise ilk sarıldığım
Gerçek sevmeye liseli yıllarımda rastladım
Gülüşü dedim , işten ondan sonra başladım ; yazdım

Yazmak diyorum azizem
Bazen okul sıralarına
Bazen ilan yapıştırılmış duvarlara
Bazen de sevdam dediğim o güzelin sol yanına

Şair olamadık daha
Niye diye soracaksın şimdi baş ütülercesine
Ben onu şiir bildim cana , canana
O bende ben olmadıkça
Şair olamam hiçbir zaman

Uzun lafın telgrafı azizem
Ve bu şiirin iki dizesi onu anlatır aslında
Onu söyler durur durmadan