Yedi Kandilin Işığı

Bazen çok ıraklara dalar gözlerim;
Bakışlarım yerinde kalır,
Düşündüğüme giderim.
Sevgiyi sek koyup kadehe,
Elimle sunarım dudaklarına.
Gür bir fısıltı akar kalbimden;
'İç hepsini!'

Hazana ateş basar Pervin;
Dolunay hükümsüzlüğüne ağlar.
Karanlığın rengi oldukça derin,
Uykuya bülbül serenadı akar.
Geceyle yapraklar vals yapıyor ya,
Ruhumu yalnız bırakır mı hiç Süreyya?
Dansın en coşkun kıvrımlarında,
Can suyu verir dudaklarıma;
Bir gonca açar gamzesinde o an,
Alır götürür ıraklara...

Duygu akar geceye sırılsıklam,
Sevgiye gebedir artık sabah.
Aşk, bir Peren ışığında,
Bülbül nağmelerinde doğar.
Yedi kandil tanık ki;
Korkulu ruhların dansı,
Ayakları çok yorar.

Defne kokulu bir şuh gülüşe;
Elimde zeytin dalı,
Bir varoluş hediye ederim ben.
Ya sen?
Bakma sorduğuma; bilirim...
Gerçek aşka,
"Bir sen" verirsin düşünmeden.