Yedi Kandilli Hayalerim

Alışmıştım.
Zor değildi artık!



Kaybedenler bilir,
O da bir zaman sonra alışkanlık yapıyor.



Kaybetmeye, çocuk yaşlarda başlamıştım,
Onyedi'de hayatımı kaybetmekle, alışmıştım.



Sonraları kendimi kaybettim,
Bulurum sandım.



Otuz'a kadar kollarından asılmış,
Yılları sorguladım.



Ben ner de hata yaptım?
Ner den dalsam hayata, kıraplar yaşadım.



Sancılı, buran, kaybettiren,
Vazgeçtim herşeyden.



Kendimi buldum sandım; Aynalarda,
Şimdi dedim tülay şimdi!




Tam dokunacaktım duygularıma,
Akseden hayalimi de kaybettim.



Şimdi yedi kandilli hayallerimin de
Söndü ateşi, aynamın sırrını da kaybettim



Ben kaybetmelere alıştım
Kandillere üflerken sadece ağladım!!!