Yedi Sularında

Bu akşamüzeri yedi sularında,
Bir isyan,
bir ayaklanma ki;
Sorma!
Kan kırmızı hüzünler vurdu satırlarıma...

Yorgun bir günbatımı seyrindeydi yüreğim,
Ki bilirsin;
gün batımları hep biraz yorgun olur benim sokağımda.
Ellerim, kelimelerimle saklambaçta,
Ve adın;
harf harf...
O koca iki hece birden çıktı karşıma.
Cümlelerim devrik,
cümlelerim yarım kaldı,
Ve sarpa sardı anlamları;
adın, cümlelerimin içine karıştı karışalı...

Kuzguni bir gölge çöktü önce,
Sonra ortalık mahşer alanı...
Adından sonraki tüm virgüllerimde bir ölü,
Ve tüm noktalarımın sonunda ben;
ağır yaralı...

Adının sessiz harfleri bozdu önce satırlarımdaki sessizliği
Ve patlama sesleriyle irkildi,
cümlelerime pusu kurmuş tüm soru işaretleri.

Sevdaya dair ne varsa,
hepsi feryat figan satırlarımda,
Merhametimin cümle başları tutuldu,
Ve aşk'a dair tüm harflerim,
teker teker yüreğinden vuruldu.

Bu akşamüzeri yedi sularında,
Bir isyan,
bir ayaklanma ki;
Sorma!
Kan kırmızı hüzünler vurdu satırlarıma...

Adın kalemimin grisine düştü düşeli;
sözcüklerim uçurumun kenarında.
Kapı dışarı etmek için adını,
Sana adanmış tüm lanetli kelimelerimi azat etmiştim oysa.

Bu akşamüzeri yedi sularında...
Önce kapım çalındı;
iki uzun bir kısa,
Sonra asırlar önce firar eden bir umuda teslim oldu aklım.

Ve sen...
İşte!
Yaşam oyunumu bozan o mızıkçı adam!
Pimi çekilmiş bir bomba gibi,
Satırlarımdan çıkıp,
düştün kapıma!
Bu akşamüzeri; ölüm sularında...