Yedinci Ayın Yedinci Günü

Hadi harflerim,
Toplanın da son kez bir söyleşelim.
Hadi kalemim,
Naz etme gel de son kez birleşelim.

Dökülsün,
Gökyüzünden tüm damlalar.
Sökülsün,
Yüreğimden kabuksuz yaralar.


Çok yordun be sanal,
Mola istiyor kâlp alfabem.

Ne yanar,ne yıkılırsın,
Doyuramadım açlığını, soğutamadım ateşini.

Gerçek hayat sitemli nicedir.

Unuttum boğazdaki çayın tadını,
Özlettim meşhur balıkçı Kenan'ı,
Küstürdüm sevdiğim tüm dostları.


Hey beyaz saçlı ' kalemim',
Yoldaşım, sırdaşım, gözyaşım.

Neler yazmadın,
Benim hislerimle neler kusmadın ki.

Haklısın biliyorum,
Bezdin sende benimle birlikte,
Yılgınsın ağlatan sevgisizlikte.

Bitirince bu son şiiri,
Çekilip kalem kutuna uzanacaksın boylu boyu.

Nasır tutan 'kalemim';
Noktasını koyunca sen bu şiirin,
Bende seninle birlikte, çekeceğim sanalın fişini,
Söndüreceğim tüm mumları, yakacağım bütün ışıkları,
Yıkayacağım yüzümü yeniden ve sileceğim yorgunluğun nefesini.


Yedinci ayın yedinci günü,
İşaretsiz bir takvimde yeni bir manzarayla,
Resetlenmiş ruh ve özlenen herşeye iştahla,
Kucaklanıp güneş, merhaba yazılacak hayata,
Bekle beni Marmaris geliyorum denilecek,
Koynunda hayat bulmak, coğrafyasında tarih olmak için.

Ama,
O güne kadar beklenecek sabırla,
Susacak kalem, pusacak yürek öfkem.

27/04/2011