Yediye Beş Kala

yediye beş kala gelir öksüzlüğüm aklıma
biri çıkar gider içimden
dağıtır masamızda ne varsa
kör bir karanlıktır yürür yüzü bezgin varoşlara
gelmez yedi verenler
şarap sunar sarhoşlara

yediye beş kala yağmur yağar
toprak ıslaktır
hep bir yerde bekler dalı kırılmış ağaç
bulutlu gök
belkide bir yerlerde gülümsüyor dur hala
mavi gözleriyle aşklara

yediye beş kala
gelir güney sahillerinden avare sevdam
bir avuç güneş
bir günlük canla
perde aralığından gün bakar
ışıklıdır yüzü sokağın
seslenir kuşlar ve çocuklarla
giyinir kuşanır döker kara yüzünü taşlara
yemyeşildir gözleri umudun
sabah yediye beş kala.