Yeğenim Melek Hanım

Evlerine vardım kapısın açtı
Sarıldı boynuma amca diyerek
Eski günler bir bir aklımdan geçti
Adı gibi melek huylu yeğenim .

Oturduk salona daldık sohbete
Laf döndü dolaştı geldi gurbete
Söz sözü açtı son verdik hasrete
Adı gibi melek huylu yeğenim.

Mutfağına girdim lahmacun açar
Kolay gelsin dedim güldü gül açar
Konuştukça yanakları gül saçar
Adı gibi melek huylu yeğenim.

Lahmacunlar geldi kurdu masayı
Eniştemiz Celal açmış keseyi
Koyulduk sohbete andık her şeyi
Adı gibi melek huylu yeğenim.

Kapı zili çaldı geldi Tubası
Kucağında tadlı kızı Zümra’sı
Rabbim kabul olsun cümle duası
Adı gibi melek huylu yeğenim.

Oğlu var Adem’i yiğit mi yiğit
Methetmeye yetmez kalemle divit
Muhammet oğluna yazılır beyit
Adı gibi melek huylu yeğenim.

Yeğenlerim hep geldiler yanıma
Sanki candan can kattılar canıma
Görsen kanın kaynar Kübra hanıma
Adı gibi melek huylu yeğenim.

Oğlu ve kızıyla olmuş bir ordu
Bremer Haven’i bellemiş yurdu
Elbet her insanın vardır bir derdi
Adı gibi melek huylu yeğenim.

Yeğenim dedikçe aklıma düşer
O her daim benim kalbimde yaşar
Gördükçe yüreğim çağlayıp coşar
Adı gibi melek huylu yeğenim.
29 Mayıs 2024