Yekpare

Bilemezsin...

Bel ki bir gün sessizce sesimi duymak isteyecek gönül dağın..

Bel ki sen de kaldırım taşına düşen gölgemi arayacaksın hıçkırarak

Yosun gözlerinde iç çekeceksin bel ki de .

Kıyıya çarpıp vururken taş kalbin 

Ve bel ki bende taş basacağım ,her yağmurda küllenen bağrıma..

Sen diye...

Sen diye Yekpare...

Tüm telaşlarım sancılarım sen diye..

Hüznün çiçeklerini yesettigin günden beri

Girdabına esir ettin karanfilleri ,

Enkaza gömülür gibi bedenim..

Sen Yekpare ;

Toprak attın tüm hayallerimle demlenen

Ruhumun kevser ırmağına 

Amber yüklü bulutlar taşırdı oysa ki 

Avuçlarında her koku 

Tenim bedeninde can bulurdu..

Ah Yekpare! 

Geri dönüşü var mı yollarının

Sokakların sevdama çıkar mı? 

Gel bul beni Yekpara 

Avare ettiğin yeter 

Yeter ezdigin umutlarımı 

Kırdığın dallarımı ... 

Ne çok adını duydu dilsiz duvarlar 

Koynuma alıp sakladığım sensin her gece 

Uyku diye sarıldığım ,

Gözlerimin isyanı sensin ..

Yokluğunla avutma beni ..