Yelkensiz Gemi

Kayboldum
Senin sevda kıyılarında
Susuz kaldım 
Gözyaşlarının akmadığı yanaklarda

Düşmemek için tutundum 
Uçan her nefese
Senin diye umut ettim
Lakin 
Ne seninki kadar sıcaklar
Ne de seninki kadar soğuk

Bir efsun etti ki bana aşk

Ne sen bozabilirsin 
Ne de kader
Mamafih vazgeçerse bülbül
Güle olan sevdasından
Belki kurtulur bizar gönlüm

Acem Dağlarında seni ararken
Şu yaklaşan güneş midir?
Yoksa kıyılarda kapılarını tıkladığım
Alaca renkli martılar mıdır?

Sen beni benden bildin
Ben seni senden
Ne elim davranır 
Son noktayı koymaya 

Ne de dertli kalemim

Namütenahi gözlerde aradım seni
Bir beyaz kuş olup

Uçtum efkar efkar
Kanadımı  kırdım 
Zemheri rüzgarında
Döküldü karlı yollara
Gönlümden bir damla kan

Payidar oldu

Süveyda misali

Şimdi bırakmak kolay mı sanıyorsun
Sevgilim
Kalemim tükendi seni yazmaktan
Gözlerim usandı seni aramaktan
Şimdi ölmeyi kolay mı sanıyorsun
Acem Dağlarında 

Çaktım duvara
Çerçevede seni

Duvarlar siyaha büründü
İhanet kabuğundan

Ayna küsmüş bana
O gözleri
O saçları

Tanımaz oldum hiç
Ezildim 

Yıkıldım
Yalan sarmaşıkları
Bırakmaz oldu yakamı
 Sen karayı görünce batırdın

Benim yelkensiz gemimi