Yelkovan

saat başı titreşimli yelkovan dokunuşları
etimde çürüyen ölü hücreler gibi
kapaklanıp bir şehrin üstüne
gizliden el uzatması hiç tanımadığın birinin
ve yakması gözlerini deniz suyuyla
ya da bir gölge uzaklığında içindeki sevgili
karanlığında boy veriyor kendi cüceliğine

dokunuyorum parlak tenine hüzünlerin
çoğalıyor zaman ve yeni bir yara açıyorum
unutuluşların bile acı vermediği zavallı kalbime
yer değiştiriyor yelkovan
uzlaşmak için günde iki kez akrebiyle
yani zaman diyorum
ayaklarımın altından kayıp
geçmişte yüzeye çıkan zaman
uzaklara taşıyor bizi
ve taşırıyor içimizden "biz" diye bahsedileni...